I ndáiríre ní thosaíonn stair an scáth báistí le scéal scáthanna fearthainne báistí ar chor ar bith.Ina ionad sin, baineadh úsáid as scáth báistí an lae inniu ar dtús ní chun cosaint a dhéanamh ar an aimsir fhliuch, ach ar an ngrian.Seachas roinnt cuntas sa tSín ársa, tháinig an scáth báistí mar parasol (an téarma a úsáidtear go coitianta le haghaidh scáth gréine) agus déantar é a dhoiciméadú mar a úsáidtear i réimsí mar an Róimh ársa, an Ghréig ársa, an Éigipt ársa, an Meánoirthear agus an India chomh luath leis an 4ú haois RC Ar ndóigh, dearadh agus tógadh na leaganacha ársa seo de scáthanna fearthainne báistí an lae inniu le hábhair an-difriúla cosúil le cleití, duilleoga nó táirgí leathair, ach is cosúil go bhfuil an cruth céanna le feiceáil inniu.
I bhformhór na gcásanna is mná a d'úsáid an scáth gréine nó an parasol go príomha, ach is minic a léirítear baill den ríchíosa, an chléir agus daoine mór le rá eile i líníochtaí ársa leis na réamhtheachtaithe seo do scáthanna fearthainne báistí an lae inniu.Chuaigh sé chomh fada i gcásanna áirithe go bhfógródh Ríthe cé acu an raibh cead nó nach raibh cead ag a n-ábhair parasol a úsáid, ag tabhairt an onóra seo do na cúntóirí is fearr leis amháin.
Ó fhormhór na staraithe, tá an chuma ar an scéal nár bhain úsáid níos coitianta as an scáth fearthainne (ie chun cosaint a dhéanamh ar an mbáisteach) go dtí an 17ú haois (le roinnt cuntas ó dheireadh an 16ú haois) i dtíortha Eorpacha roghnaithe, agus na hIodálaigh, na Fraince agus na Sasanaigh ar thús cadhnaíochta.Bhí ceannbhrait scáthanna fearthainne na 1600idí fite as síoda, rud a chuir friotaíocht uisce teoranta ar fáil i gcomparáid le scáthanna fearthainne báistí an lae inniu, ach níor tháinig aon athrú ar chruth an cheannbhrat ar leith ó na dearaí is luaithe a ndearnadh doiciméadú orthu.Fiú amháin chomh déanach leis na 1600idí, áfach, measadh go raibh scáthanna fearthainne báistí fós mar tháirge do mhná oirirce amháin, agus go mbeadh fir ag magadh dá bhfeicfí iad le ceann amháin.
Faoi lár an 18ú haois, bhog an scáth fearthainne i dtreo gnáth-earra laethúil i measc na mban, ach ní go dtí go ndearna an Sasanach Jonas Hanway scáth báistí a chóiriú agus a iompar ar shráideanna Londain i 1750 ar thosaigh fir ag tabhairt faoi deara.Cé go raibh sé magadh ar dtús, d’iompair Hanway scáth fearthainne i ngach áit a ndeachaigh sé, agus faoi dheireadh na 1700idí, bhí an scáth báistí ina chúlpháirtí coitianta i measc fir agus mná araon.Déanta na fírinne, go déanach sna 1700idí agus go luath sna 1800idí, tháinig “Hanway” chun bheith ina ainm eile ar scáth fearthainne.
Trí na 1800idí go dtí an lá inniu, tá na hábhair a úsáidtear chun scáthanna fearthainne báistí a chruthú tar éis teacht chun cinn, ach tá an cruth ceannbhrat bunúsach céanna fós.Tá adhmad, ansin cruach, alúmanam agus gloine shnáithíneach curtha in ionad na gcnámha míolta móra chun an seafta agus na heasnacha a mhonarú, agus tá síodaí, duilleoga agus cleití curtha in ionad fabraicí níolón cóireáilte an lae inniu mar rogha níos resistant ó thaobh na haimsire.
Ag Ovida Umbrella, glacann ár scáthanna fearthainne báistí an dearadh ceannbhrat traidisiúnta ó 1998 agus cuireann siad le chéile é leis an teicneolaíocht fhráma nua-aimseartha is fearr, an fabraic féin agus dearadh agus dath faisin ar aghaidh chun scáth báistí ardchaighdeáin, stylish a dhéanamh d'fhir agus do mhná an lae inniu.Tá súil againn go bhfuil meas agat ar ár leagan den scáth fearthainne agus a bhainimid taitneamh as iad a dhéanamh!
Foinsí:
Crawford, TS Stair an Umbrella.Taplinger Publishing, 1970.
Stacey, a Bhreandáin.Ups and Downs of Umbrellas.Foilsitheoireacht Alan Sutton, 1991.
Am postála: Meitheamh-13-2022